흰 Wit (Dutch/Nederlands)

<KR>
그녀는 늦여름 어느 날 오후 외딴 아파트 건물을 지나가던 중 그것을 목격했습니다. 2층에서 한 여성이 발코니 밖 선반에 빨래를 널고 있었습니다. 빨래 한 가닥이 그녀를 빠져나왔습니다. 손수건 하나가 가장 느리게 떠내려가 마침내 바닥에 떨어졌습니다. 날개가 반쯤 접힌 새처럼. 마치 영혼이 조심스럽게 정착할 곳을 찾는 것처럼.

화자는 과거 폭력으로 인한 가시적인 상처로 가득한 눈 덮인 도시 바르샤바에서 글쓰기 펠로우십을 하고 있는 동안, 태어난 지 불과 두 시간 만에 세상을 떠난 언니의 이야기에 시달립니다. 하얀 것들에 대한 단편적인 탐구가 그 결과로 탄생합니다. 그 결과로 그녀의 무덤 덮개이기도 했던 옷들, 그녀가 더 이상 마시지 않는 어머니의 가슴에서 나온 젖, 화자가 이야기를 재구성하려고 헛되이 시도하는 빈 페이지 등 모든 것이 강력하고 시적인 증류물로 펼쳐집니다. 흰색은 다른 누구와도 다른 책입니다. 그것들은 색에 대한 생각, 인간 정신의 힘과 연약함에 대한 생각, 파괴의 재 속에서 새로운 생명을 찾으려는 시도입니다.

<DUTCH>
Op een middag in de nazomer had ze het gezien terwijl ze langs een afgelegen flatgebouw liep. Op de tweede verdieping was een vrouw bezig de was op te hangen, aan een rek buiten het balkon. Er ontsnapte haar een pluk wasgoed. Eén zakdoek zweefde omlaag, het langzaamst van alles, en belandde uiteindelijk op de grond. Als een vogel met half ingevouwen vleugels. Als een ziel die behoedzaam een plek zocht om neer te strijken.

Terwijl de verteller met een schrijversbeurs in Warschau verblijft, een besneeuwde stad vol tastbare littekens van het geweld uit het verleden, wordt ze achtervolgd door het verhaal van haar oudere zus, die slechts twee uur na haar geboorte overleed. Een gefragmenteerde verkenning van witte dingen is het resultaat – de bakerdoeken, die ook haar doodskleed waren, de melk uit haar moeders borsten die ze niet meer dronk, de blanco pagina waarop de verteller tevergeefs probeert het verhaal te reconstrueren – alles ontvouwt zich in een krachtig, poëtisch distillaat. Wit is een boek als geen ander. Het zijn gedachten over een kleur, over de kracht en de kwetsbaarheid van de menselijke geest, en pogingen om nieuw leven te vinden in de as van vernietiging.

[ENG]

She had seen it one afternoon in late summer as she walked past a remote apartment building. On the second floor, a woman was hanging laundry on a rack outside the balcony. A strand of laundry escaped her. One handkerchief floated down, slowest of all, and finally landed on the floor. Like a bird with half folded wings. Like a soul cautiously looking for a place to settle down.

While the narrator is on a writing fellowship in Warsaw, a snowy city full of tangible scars from past violence, she is haunted by the story of her older sister, who died just two hours after her birth. A fragmented exploration of white things is the result – the swaddling clothes, which were also her burial shroud, the milk from her mother's breasts that she no longer drank, the blank page on which the narrator tries in vain to reconstruct the story – everything unfolds in a powerful , poetic distillate. White is a book like no other. They are thoughts about a color, about the strength and fragility of the human spirit, and attempts to find new life in the ashes of destruction.